Ilha Grande

Het heeft de hele nacht gehoosd. Onder ons raam is een zinken afdakje, dus je kunt je wel voorstellen hoe dat lekker klettert. We hebben licht geslapen. Als we wakker worden regent het nog steeds. Heel spannend of de boot nu wel gaat.
Na het ontbijt druppelt het nog wat na en als we naar het haventje lopen is het droog. Mazzel! En ze zeggen dat de boot gaat! 
En ja hoor, de boot komt eraan! :) Het is nog wel koud. Trui en regenjas aan. En het is een prachtige tocht. Allemaal kleine groene eilandje en wij varen naar  de grootste. Het heet natuurlijk niet voor niets Ilha Grande.  Tot 20 jaar geleden of zo is het een gevangeneneiland geweest. Dat betekent dat het nog weinig ontwikkeld is. Het is ook heel erg bergachtig en dus nog heel puur. Prachtig! Op de kade staat de man van onze pousada al op ons te wachten. Heel fijn. Hij neemt onze beide koffers op zijn aandringen. Dat scheelt ons veel gesjouw. Het is een klein strandje met wat pousadas en restaurantjes erop . We gaan op een pad het prachtige bos in, een stukje omhoog. En daar ligt onze pousada met uitzicht op zee. Schitterend! De mensen zijn heel aardig en leggen meteen van alles uit wat we allemaal kunnen doen. Het is fris, er schijnt geen zon en hopelijk blijft het droog. Ideaal om een wandeling te gaan maken.
Het is pittig lopen hier. Je bent of steil aan het dalen of klimmen. Er zijn weinig rechte stukken. Het is prachtig en wild. Eigenlijk vind ik het bos hier mooier, ruiger dan in de Amazone. Gek vind ik dat.
We komen al snel bij een heel klein paradijselijk strandje met twee huisjes erop. En we lopen door naar een volgend strand. Dat is veel groter en heeft een dorpje erbij. Daar doen we wat inkopen.
Als we terug zijn in onze pousada begint het weer te hozen. Jorge van de pousada stelt voor om gezamenlijk met het Nederlandse gezin dat ook in de pousada verblijft naar beneden te gaan om te eten. Als het zo blijft hozen eten wij wel onze snacks. De elektriciteit is al anderhalve dag uitgevallen, dus zitten we bij kaarslicht. Heel gezellig en lang leve de e-reader! Voor mij dan, voor Martin is er niets te doen, maar dat kan hij heel goed. Rondom  8 uur druppelt het nog wat en gaan we met zijn allen met zaklampen naar beneden. Naar het restaurant La dolce Vita. Er is een klein en heerlijk buffet voor ons en wij gaan samen met het Nederlandse gezin eten. Heel gezellig. Zij hebben een dochter van 14 jaar met haar vriendinnetje. Hele leuke en nieuwsgierige meiden. Het wordt een gezellige avond.