Amazone

17 augustus 2017 - Amazone, Brazilië

Het blijkt dat dit jungle uitje ons wel veel muggenbulten heeft opgeleverd. Vooral 1 bil zit onder de jeukende bultjes. Dan kan het ook een mier zijn geweest. Iemand vertelde dat een mug een keer van je smult en dat een mier lekker door blijft eten. 
We gaan nu met een andere groep mee. Kanoën. Best nog wel zwaar, maar heerlijk om weer wat te bewegen. We hebben nu onze derde gids. Sammie, een oude Rasta man. Al blijkt hij onze leeftijd te hebben. Tja, wij zijn natuurlijk ook niet meer de jongste. Hij zegt van zichzelf dat hij een sjamaan is. Hij vertelt ook weer veel over de geneesachtige planten.  Maar als je al die verhalen zou geloven, zou niemand hier lang ziek hoeven te zijn. Al denk ik wel dat hier heel veel kennis zit.
Hij laat ons een rubberboom zien en een maniok fabriekje . Wat materiaal in de open lucht onder een afdak om maniok te persen en te raspen en te koken en drogen en meel van te maken en te bakken. Hij vertelt dat er veel gif in zit. Dat wordt er wel gedeeltelijk uit geperst, maar toch niet helemaal. Volgens een wetenschapper zorgt dat gif ervoor dat je lange termijn denken in je geheugen aangetast word. Want dat hebben de mensen hier niet. Ik heb daar mijn twijfels bij. Maar wel zonde  Dat het hoofdvoedsel wat ze eten zo ongezond is en dikke buiken geeft!
We peddelen weer verder en het is heel fijn om  om te doen.
's Middags gaan we weer met de boot, nu een groot gedeelte met de motor en sommige stukken peddelt de tweede gids. Ze gaan altijd met z'n tweeen mee. Als er dan wat met de een gebeurd kan de ander de toeristen toch veilig naar de lodge brengen. Vogels spotten. Sammie weet daar weer meer van dan Michel. En ook de lokale  gids weet er veel van. En we zien weer de toekan. Echt een prachtige vogel.
We zijn nu met een Engels gezin. Met een tweeling van 13 jaar. Een jongen en een meisje. Ze waren heel stil, maar komen steeds wat losser. 
's Avonds gaan ze kaaimannen spotten maar dat hebben wij al gedaan. En ik heb ook geen zin om weer in de boot te gaan. Voor Martin maakt het minder uit. Ik vraag of wij een avondwandeling in het donker kunnen doen. Die hebben wij namelijk nog niet gedaan. En dat kan. Als je wat vraagt proberen ze aan je wensen te voldoen. Echt heel aardig. Elso, de baas himzelf gaat met ons mee, weer met een plaatselijke gids erbij. We zien vooral een aantal hele grote spinnen. De tarantula, echt de grote harige. Mooi! Gelukkig zijn we niet bang voor spinnen. En er lopen hier heel veel bullet ants. Een bijt van die mier geeft 24 uur veel pijn en koorts. Dus op sommige plekken moeten we even stevig doorlopen. Ja het is echt een plek om op te passen.
 

Foto’s