Donderdag 23 juli Bijagua

"Rustdagje"
Tenminste dat was de bedoeling. We staan op met regen en het blijft de hele ochtend afwisselend hard en zacht regenen. Prima, want we wilden het toch rustig aan doen. En nu kan ik ook voelen op wat voor een heerlijke en prachtige plek we zitten.
Ik ga mijn haren wassen. Nou zijn douches altijd een verhaal apart als je reist. Tot nu toe hebben we officieel overal douches met warm water. Maar dat warm is weer een ruim begrip. In Sarapiqui gaf de douche keurig de temperatuur aan, maar dat was 29 graden, als je mazzel had 31. Nou ik weet nu dat dat echt niet warm voelt. Deze douche hier is ook apart. Er komt echt warm water uit. Maar dat is zo weinig dat het langs de muur stroomt. Dan maar tegen de muur staan, al zitten die kranen wel te prikken in mijn rug. Toch heb ik lekker gedoucht.
Als het weer wat opklaart gaan we even een korte wandeling naar de rivier doen. Tenminste dat is de bedoeling. Ons huisje ligt vlakbij de rivier. Op de achtergrond hoor je het ruisen van het water.
Oh wat is het prachtig. Aan het begin zijn er weer van die prachtige bloemen, het lijkt wel magisch. En het leuke is ook dat we de enige zijn. Er loopt een pad langs de rivier die naar een waterval gaat. En die lopen we steeds wat verder op, het liefst zo ver dat we de waterval gaan zien, maar dat redden we toch niet kwa tijd. Natuurlijk weer heuvel op en neerwaarts. Ik voel mijn loop conditie verbeteren :). Het begin is secundair bos en verderop primair. Dat betekent dat dat het oorspronkelijke bos is. En dat is duidelijk te zien aan de grote van de bomen.
Als Martin uitglijd op de glibberblubber( lang leve onze schoenen!)
keren we toch maar terug. Want we hebben om 17.30 een avondwandeling met een gids. Ook dat is weer heel bijzonder. Hij ziet zelfs wandelende takken in het donker. Ongelofelijk. Die zou ik in het licht al geeneens zien. Verder zien we allerlei soorten insecten, een slapende slang. Wat slapende vogeltjes. Die zien er echt heel schattig uit. En natuurlijk onze grote vrienden de kikkers. Ik heb er zelfs een op mijn hand gehad. Geweldig!!!
Het land van onze gids was 20 jaar geleden weide land en hij heeft er weer bos op laten groeien. Iets geplant, maar verder de natuur haar werk laten doen. En dan heb je binnen 20 jaar dus alweer een echt bos. Zo hard groeit het hier dus. Dat is wel weer hoopgevend. Zo kunnen steeds meer boeren hun land terug geven aan de natuur en het toch geld laten opleveren. En doen wij op deze manier ook iets goede met ons geld hier. Een prachtige win/win/win situatie,  he Felix?
Er zou hier een pizzeria zijn, maar die zien we niet. Dan maar eten in de enige soda die open is. Blijkt dat de pizzeria te zijn.......
Weer lekker gegeten!