Van Quito naar Cotopaxi

Helaas word ik weer om 5.00 uur wakker pffff. Mijn lichaam zit stevig verankerd in een vast ritme. Zelfs mijn darmen doen daaraan mee. Dat er gesnurkt wordt en een krolse kat aan het zingen is, helpt natuurlijk ook niet mee. Om 7.00 uur gaat voor de tweede keer een Chinese  gast luid bellen. Die vraag ik heel duidelijk te stoppen en ook de man van het hostel spreek ik aan op de wederom koude douche. Ik ben echt sjach! Gelukkig lacht Martin me hartelijk uit/ toe en kan ik er ook weer om lachen. Ik moet wel denken aan die mensen hier die bv de hele dag tussen de auto's voor de stoplichten lopen om zo iets te kunnen verkopen. Hoe hou je zo'n leven vol! Daar kan ik echt verdrietig om worden. En het relativeert mijn kleine ongemakken wel erg!
We gaan na het ontbijt even lekker in het zonnetje zitten en aan ons blog werken. Om 11.30 uur komt de Taxi die ons naar het busstation brengt voor de bus naar de vulkaan Cotapaxi.
De reis gaat echt heel relaxed. We worden afgezet bij een groot busstation. Het is makkelijk te zien waar we naar toe moeten en de bussen gaan om de 10 minuten, zelfs op zondag!
Je hoeft geen honger te lijden in de bus. Om de haverklap komt er iemand in de bus om eten te verkopen. Sommige met echt goede marketing trucs. We hoeven maar een klein stukje te lopen naar ons hotel.
Rondador heet het. Het ziet er gezellig uit. En de eigenaar is erg van de verzorging en maakt steeds zelf muziek. Onze kamer is erg koud, maar er is ook een lekkere kamer met zachte banken. We maken nog een wandeling. Die gaat helaas wel langs de snelweg. Dus echt stilte hebben we nog niet gehad. We ontmoeten wel een oude boer met drie koeien. We eten in het hotel en denken als voorgerecht soep te bestellen. Was het dus niet. Maar ja, soms moet je gewoon wat proberen. Al was het in dit geval niet zo'n succes. Tussen de bedrijven door heeft het slot van onze kamer het begeven. Kijken of het nog gerepareerd wordt tijdens ons verblijf...