Vrijdag 24 juli Bijagua

Een blauwtje lopen?

De ochtend begint iets minder. In de kamer sta ik op een beestje wat me bijt. Ik kan niet zien wat het is, maar het doet echt zeer. De pijn lijkt op een wespensteek. En blijft best wel een tijdje. Tja, dat kan natuurlijk ook gebeuren in landen als dit. Zelfs tijdens de wandeling blijf ik het nog voelen.
Vandaag gaan we naar Tenorio National Parc. Een park rondom een vulkaan. Er zijn hier echt veel vulkanen. Vandaar dat de grond zo vruchtbaar is en de natuur  zo uitbundig. Deze wandeling is ook weer magnifiek. Wel veeeel toeristischer. Het eerste deel van het pad hebben ze met beton belegt. En er lopen heel veel mensen. We maken grapjes over dat er net een buslading langs loopt, maar dat zijn dan wel heel veel busladingen. Gelukkig wordt het verderop rustiger.
En we hebben weer mazzel met het weer. Het is namelijk droog met zelfs regelmatig zonneschijn, wat het licht door de bomen of op het water heel mooi maakt. We lopen naar een waterval met knal blauw water. Azul/ turkoois ontroerend prachtig. Zo mooi dat Martin er ook tranen van in zijn ogen krijgt. Nu kan hij het bijna niet bevatten.
Verderop na weer een diepe daling volgen we een stuk van de knal blauwe rivier en komen we bij het punt waar de overgang is. Door mineralen uit de vulkaan die zich hebben vastgezet op stenen verandert op een plek het water van helder naar blauw. Ik heb nog nooit zoiets gezien. We maken een fotoshoot bij die overgang. En we nemen de tijd om dit prachtige natuurverschijnsel tot ons door te laten dringen.
De hele weg loop ik meer een grote glimlach op mijn gezicht, zelfs op de terugweg. Deze glimlach komt ook omdat ik het zo fijn met Martin heb. :-)
We gaan weer lekker eten bij Tina. Dan blijkt er een samenkomst te zijn van vrouwen en een spreker dat gaat over God en zelf petities schrijven. Ik probeer ze een fijne avond te wensen, maar dat wordt een komische vertoning. Goede avond is buenos noches. Maar dat zeg je uit beleefdheid, dus daarmee zeg je eigenlijk niets. Ik wil ze echt een fijne avond wensen. Dus herhaal ik buenos noches. Ik wil daar wat aan toevoegen. Ik heb inmiddels de volle aandacht van alle aanwezige vrouwen. Maar ik kom niet op de juiste woorden in het Spaans, dus zeg ik maar bueno bueno noches met veel handgebaren. Iedereen moet lachen inclusief wijzelf.

Pura vida

Pura vida. Dat is het motto van Costa Rica. En ook vandaag blijkt weer dat het geen loze kreet is. We lopen door het in nevelen gehulde bos aan de voet van de Volcan Tenorio. De top van de vulkaan is verscholen in de wolken. De sfeer is sprookjesachtig. Een wereld van Tolkien. Dan zien we door de bomen de azuurblauwe Rio Celeste. De legende gaat dat toen God klaar was met het schilderen van de blauwe hemel, hij zijn penselen uitwaste in de Rio Celeste. Een waterval stort zich in een helderblauw meertje. Aan het eind van de wandeling komen we bij de plek (Los Tenidores), waar twee kleine riviertjes samen komen. Een wit blauw en een bruin geel riviertje. Samen mengen ze zich tot de blauwe Rio Celeste. De natuur is zo mooi. Het ontroert en voelt als een spirituele ervaring.

"s Avonds bij het eten brengen we een toast  uit op de verjaardag van Alma. De John Cleese / Bridget Jones achtige act van Fijke laat de dames in het restaurant in vrolijkheid achter. Ook dat is pura vida!