Quilotoa

Vandaag gaan we heel luxe met een privé chauffeur ( de vader van onze gids Diane van gisteren) naar Quilotoa. Een kratermeer. De weg ernaar toe is fantastisch!!! En al een genot om de verschillende landschappen te zien. Het is niet te geloven en schokkend dat de mensen daar nog in kleine hutjes leven in de kou en de wind op 4 kilometer hoogte.
Het meer in de krater is adembenemend mooi. Wat zijn we toch een bofkonten dat we dit verschillend natuurschoon kunnen aanschouwen.
We staan nu op 3898 m en gaan afdalen naar 3548 m. Een aardig stukje :). Het is een hele bijzondere afdaling. En we gaan ook nog eens kanoën in het meer. Voor de terugweg twijfelen we. Te voet of te paard. We lopen een klein stukje omhoog en voelen alweer de ijlere lucht. Dat wordt te paard. Al zegt de eerste man dat Martin te zwaar is voor de muilezel. Nou lekker dan. Martin is van mening dat hij niet te zwaar is maar de muilezel te klein. We lopen verder omhoog en de volgende die met de ezels naar beneden komen accepteren Martin wel. Die ezel is wel groot genoeg.
Het is wel zielig voor die ezels,  maar voor ons is het een feest. Heel relaxed en echt leuk. En het meisje dat met ons mee loopt jaagt de dieren niet op gelukkig. Iedere keer als het beest uitrust aai ik hem. Voor de mensen die met de ezels meelopen is het ook een gigantische klim. Er liep zelfs een vrouw met een grote baby op haar rug mee met de ezels.
En dan staat onze chauffeur ons op te wachten en rijd hij ons weer in 1,5 uur terug naar ons hotel. 's Avonds een lekker gegeten in het hotel onder het genot van heerlijke panfluitmuziek.