Maandag 20 juli Van Sarapiqui naar La Fortuna

On the road again

We nemen afscheid van Meta en Erik. Twee leuke Nederlanders, waarmee we ook een avondje gegeten hebben bij het kikkerrestaurant. Dat was heel gezellig. En we hadden het druk daar. WiFi en kikkers kijken en eten.
Ook nemen we afscheid van Alex en Kevin. Vader en zoon die het hotel runnen. Twee prachtige mannen die veel weten en veel geven om de natuur. Alex brengt ons naar het busstation. Zijn achterbank ligt vol met papieren. Hij is naar de regering aan het schrijven om te kijken of het lukt dat ze geen zand van de rivier afhalen.
We gaan met de bus naar Ciudad de Quesada. Ongeveer 2 uur rijden de bergen in. Het eerste uur gaat prima. Dan komen we in San Miguel en stopt de bus om de 100 meter om meer mensen in te laten. De bus wordt stampvol en wij hebben mazzel met onze zitplaatsen. Dan nemen we de bus naar La Fortuna. En daar gaan we een auto huren als we verder gaan. Daar heb ik zin in. Lekker ons eigen vervoer. Hoeven we ook de rugzak niet zo te proppen, kunnen de schoenen apart. Dat scheelt alweer heel wat.

In La Fortuna eerst even wat eten en drinken. Fijke zit er aardig doorheen en gaat in een rustig parkje zitten. Even uit de drukte. Ik ga op zoek naar een huurauto. De prijzen verschillen nogal. Een plaatselijk bedrijfje lijkt de beste deal. En ook leuke mensen. Dan een taxi naar ons nieuw verblijf, Catarata Eco-Lodge. Een rustige plek buiten het stadje met een zwembad! In de verte zien we de vulkaan Arenal.

's Avonds lekker gegeten in het restaurant van de lodge. En terwijl ik dit schrijf hoor ik de geluiden van de vele dieren, waaronder het gebrul van een howler monkey.