vrijdag 17 juli Puerto Viejo de Sarapiqui

17-7
MH17 en de huilende hemel.
Vandaag is het precies een jaar geleden dat de MH17 uit de lucht werd geschoten. Het blijft een onwerkelijk idee. We zijn ons erg bewust van het verdriet van Mara, Lot en anderen. En dat drukt ook op onze stemming. Gelukkig hebben we voor we weg gingen al berichtjes naar hun gestuurd. Want hier bij aankomst blijkt de WiFi niet te werken. Dat vind ik in dit geval erg vervelend. Helemaal voor Lot die me vorig jaar ook al niet kon bereiken.
Vannacht hebben we al onrustig geslapen vanwege de harde regen.
Maar ach het is een reisdag beter dan om regen te hebben. Het reizen met het openbaar vervoer ging weer prima. Om 9.00 uur vertrokken we vanuit Puerto Viejo de Talamanca met de bus richting SAN Jose. We hadden ieder twee plekken om te zitten dus dat was lekker luxe.
In RIO Frio stapte we over op de bus naar Puerto Viejo de Sarapuiqi.
Ook een haven stadje, maar dan vanuit de rivier. Vroeger belangrijk, maar met de komst van de trein niet meer. We hoefde maar 10 minuten te wachten, dus dat was een mooie verbinding.
Even met de taxi naar het hotel en dan zijn we al rond  half 2 daar. Het regent nog steeds. Ons nieuwe onderkomen ziet er schattig uit. Sfeervolle huisjes met ieder een hangmat. Maar met die regen is het toch minder uitnodigend. We lopen een beetje met onze ziel onder onze armen en kunnen onze draai nog niet vinden. Het regelen van excursies helpt wel, al is het wel balen dat al die excursies zo duur zijn. Nou ja....... We willen het liefst gaan lopen naar een restaurant. Maar het regent nu zo hard dat het wel een volledige lauwe douche lijkt die uit de hemel komt vallen. We wachten al lang en ben benieuwd   of de regen vanavond nog gaat minderen.
Maar ja, vergeleken met De MH17 gaat dit nergens over......

We gaan eten bij een resort 1 km verderop. Niet ons sfeertje maar er is wel een prachtige tuin. En daar ziet Fijke haar Costa Ricaanse kikkers! En zo krijgt deze dag nog een prachtig einde.